La Maria e lo Petoril avián pas d'enfants, mas avián un nevót a París qu'un jorn se maridèt. La tatà e lo tonton foguèron convidats a la nòça, mas cossí far : avián tot lo bestial a la bòria e se'n caliá occupar. Alara, i a pas que Petoril que partiguèt. Aviá menat un rit e una botelha de vin coma present. Dins lo trin una femnassa diguèt al Petoril qu'èra defendut de prendre de polalha dins un trin. Mas que lo controlur passèt, e quand demandèt lo tiquet, lo rit se metèt a gular. Lo controlur li prometèt de confiscar lo rit s'èra encara aquí quora tornarà passar. Petoril ensajèt de o escondre entre las cambas. Mas una autra femnassa arribèt ambe un panièirat d'ensalada, lo rit sortiguèt lo cap, e començèt de manjar. E la femna diguèt : Es ben lo primièr còp que vesi un canard que manje d'ensalada !